Natuurlijk was Nederland onder de indruk van de 196 slachtoffers van het ongeluk met het MH17 vliegtuig. Het komt dan heel dichtbij, want indirect is bijna iedereen betrokken. Ik zal niets afdoen aan de rouw die een ieder voelt en heb respect voor alle direct betrokkenen.
Maar laten we toch ook even kijken naar de situatie in de wereld: 1200 doden in de Gazastrook, 700 doden door Ebola, 1100 doden in het conflict tussen Oekraïne en Rusland. Is het ene mens meer waard dan het andere? Zijn er gradaties in hoe erg een overlijden is? Kun je verdriet van nabestaanden met elkaar vergelijken? Voor de direct betrokkenen is ieder slachtoffer waarvan dan ook, teveel. Iedere overledene is er een met een rouwauto, stoet en een heleboel verdrietige mensen.
Een veelgehoord zinsdeel in de afgelopen weken was: “het onnodig sterven”, ik vraag mij dan direct af wat zinvol sterven is? Dat klinkt mij net zo als zinloos geweld, waarbij altijd de vraag volgt wat dan zinvol geweld zou kunnen zijn. Ook lijkt het of we altijd een schuldige aan willen wijzen. Zo trekken velen partij in het conflict in Gaza. En we kunnen niets doen, we moet hulpeloos toe kijken wat er in de wereld gebeurt.
Dichter bij huis, de Nederlandse sterftecijfers per jaar: ongeveer 136.000 personen. Dat is onvoorstelbaar, zeker als je de grote stoeten en het aantal rouwauto’s van vorige week nog voor de geest kunt halen. Want zijn het alleen cijfers, dan zegt het ons niet zoveel. Juist de rouwauto’s deed ons realiseren dat het om mensen gaat en hoeveel het er zijn. In ons land sterven per jaar 44.000 mensen aan kanker, 38. 000 aan hart- en vaatziekten, 13.00 aan luchtwegaandoeningen, 8000 aan psychische stoornissen waaronder zelfdoding, 6000 aan een ongeval en er zijn er nog veel meer overlijdensredenen.
Het is niet de bedoeling je depressief te maken met deze cijfers, wel je bewust te maken van de ellende in de wereld en iedereen aan te sporen een ander daadwerkelijk te steunen. Want een stille tocht is mooi en kan helpen in verwerking, aandacht vragen voor een situatie en natuurlijk ook een bepaalde steun aan de nabestaanden bieden, maar daadwerkelijk er voor iemand zijn, dat is wat het verschil kan maken. Of je nu collecteert voor KWF, bij artsen zonder grenzen gaat werken, boodschappen doet voor iemand die ziek is of een schouder om op uit te huilen bent voor een nabestaande, maar doe IETS!