Rainbow Loom: dreigende milieuramp

Het is een van de grootste rages ooit, Rainbow Loom-armbandjes. Er is in Nederland geen kind meer te vinden dat niet door het Loomvirus is besmet. Zelfs volwassenen vallen massaal voor dit nijvere stukje huisvlijt en maken de meest ingewikkelde figuren met namen als visgraat, ladder, minion en flappybird.

Helaas zijn al deze prachtige creaties niet goed voor het milieu. De elastiekjes, verkrijgbaar in allerlei fleurige kleuren, zijn van plastic of silicone gemaakt. En dus niet biologisch afbreekbaar. Paul Cox, directeur van het National Marine Aquarium in Plymouth, is dan ook bang dat als de rage is afgelopen de armbandjes, figuurtjes en elastiekjes massaal in de vuilnisbak verdwijnen. Of nog erger, in het ecosysteem terechtkomen. Waar ze opgegeten kunnen worden door waterdieren en vogels. Met alle gevolgen van dien.

Wij worden nu al gek van de tientallen losse elastiekjes en halffabrikaten die in ons huis rondslingeren en waar de stofzuiger maar geen vat op lijkt te krijgen. MWNW GreenSolutions™ pleit dan ook voor lokale Loombandjesinzamelpunten, waar fans na afloop van de rage hun overgebleven elastiekjes en misbaksels tegen een kleine beloning kunnen inleveren.

Geheel op kosten van de fabrikant van deze milieuvervuilende plastic troep natuurlijk, onder het motto: de vervuiler betaalt. De Loombandjes leverden hem in een twee jaar tijd een slordige tachtig miljoen dollar op. Daar kan best een stukje nazorg van af. Het zou een mooi gebaar zijn. Wellicht dat ook andere bedrijven zich dan wat meer verantwoordelijk gaan voelen voor wat er met hun product gebeurd, nadat het is gebruikt of genuttigd. De zee van plastic is immers al groot genoeg.