Het is weer zover: de ijzerbedevaart

Vandaag is het weer zover voor de Vlamingen die streven naar een Vlaamse staat. Honderd jaar na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog vindt nog steeds de herdenking plaats aan de Vlaamse gevallenen die stierven onder Frans bevel. Het was het toenmalige lot van de mannen in een verdeeld land in de stellingen die voornamelijk de Duitsers moesten beletten de rivier de IJzer over te steken.

Tot eind jaren negentig van de vorige eeuw was de zogenaamde ‘IJzerbedevaart’ een oproep aan alle Vlamingen. Op een bewogen zondag in de zomer van 1996 sloeg de vlam in de pan en verdeelde voorgoed de IJzerbedevaarders in ‘links’en ‘rechts’. Werd ‘links’ gekenmerkt door een matte wens voor autonomie van Vlaanderen en een voorkeur voor multicultuur, ‘rechts’ liet zich kapen door groeperingen voor wie ‘nationalisme’ een links idee was en streefden naar een ‘Volksnationalisme’ waarbij afkomst een rol zou moeten spelen in wat je wilt bereiken. Dat beide gelederen terroristen telden, droeg bij aan het onverzoenlijke klimaat en het voorgoed scheiden der Vlaamse geesten: ‘rechts’ kon vertrekken. Het duurde een aantal jaren maar de rechtse variant van de ‘IJzerbedevaart, de ‘IJzerwake’ trok meer belangstellenden dan de ‘IJzerbedevaart’. Deze ontwikkeling was in weerwil van en niet dankzij het extremisme. Nationalistisch gedachtegoed kan namelijk prima samengaan met een afkeer van racisme. Het verklaart waarom duizenden Vlamingen zich niet lieten afschrikken door een handjevol nazi-liefhebbers en pal stonden voor de overtuiging dat Vlaams de voertaal moest zijn op Vlaams territorium en die een evenwicht voorstonden tussen rechten en plichten, in plaats van de subsidiecultuur die tot op dit moment heel Europa heeft geketend aan de linkse dogmatici en hun gekochte posities.

Na een lange bewindsperiode van een links georiënteerd stadsbestuur in Antwerpen, zwaait daar nu de Nationalistische NV-A de scepter. Het is de top van de Nationalistische ijsberg onder het wateroppervlak van een ogenschijnlijk links België. Dankzij de media bepaalt ‘links’ op tv en de gedrukte pers het ‘beeld’.  ‘Rechts’ voert de koers. Het is het oprechte sentiment van de doorsnee-Vlaming dat werd geboren op de voormalige slachtvelden aan een riviertje tussen Brugge en Terneuzen.