De schrik van elke ouder: dat je kind iets wordt aangedaan en hulpeloos daar onder is. Bedenk je even hoe het is voor de moeder van de drie-jarige Nathaniel Abreu, wanneer zij haar peuter ’s morgens in bed vond, helemaal onder het bloed. Het kind was letterlijk levend opgegeten door ratten die in hun appartement in Brooklyn een schrikbewind voeren. Een plaag van ratten overspoelt het gebouw en de bewoners horen de beesten letterlijk door de muren heen vreten. Een en ander zou te maken hebben met de sluiting van een metro-ingang bij het flatgebouw. En we weten allemaal dat in New York de ratten zo groot als pony’s worden. Wat er daar allemaal door het riool aan chemicaliën gespoeld wordt!
Nathaniel was over zijn hele lichaam gebeten door ratten. Zijn gezicht, zijn voeten, armen, alles. En het wrange van alles is dat zijn moeder een kamer ernaast sliep en niets gehoord heeft. Nathaniel is namelijk autistisch en dat belette hem ervan moord en brand te schreeuwen. Geen kick. Yo. Wat een baas. De huisbaas geeft ook geen kick trouwens, die reageert nergens op, ook niet op de noodkreet van de bewoners. Misschien dat een beetje media-exposure hem een duwtje in de goede richting geeft.
zoiets is volgens mij toch onmogenlijk
Vink nie leuk..
Letterlijk opgegeten moet je dus niet letterlijk nemen.
Vreselijk. .. 🙁
Volgens mij kan dat ook niet!
Arm jochje!