Zoals bijna elke zaterdag waren wij van de MWNW sportredactie ook vandaag weer op het voetbalveld te vinden. In de hoop de toekomstige topscoorder van de Eredivisie te ontdekken, maar toch vooral om de C4 van ons eigen cluppie te zien spelen. Samen met een aantal andere vaders zaten wij op een bankje aan de rand van het veld te genieten van het oktoberzonnetje. Ideaal weer voor een lekker potje voetbal. Helaas dacht het merendeel van de C4 daar anders over en liep, niet voor het eerst dit seizoen overigens, tegen een kansloze en volkomen verdiende 9-2 nederlaag aan. Trefwoorden: passief, ongemotiveerd en krachteloos.
De voetbalkenner in ons dacht de andere vaders wel te kunnen overtuigen van een nieuwe, iets meer op prestatie gerichte koers voor het elftal. Wat ons betreft mogen spelers die lekker in de wedstrijd zitten, vaker trainen en meer inzet tonen best wel wat langer in het veld blijven staan dan de zwakkere en soms minder gemotiveerde spelers. Dat hadden wij beter niet kunnen zeggen. Excelleren is nu eenmaal een vies woord in ons land.
Twee vaders spraken hun voorkeur uit voor een wisselsysteem, waarbij elke speler evenveel speeltijd krijgt en al ruim van te voren weet tijdens welke wedstrijd en welke helft hij reserve staat. Dus ongeacht trainingsopkomst, inzet en wedstrijdmentaliteit. Nee, dat lijkt ons toch niet. Vandaag al weten dat je volgende week niet speelt motiveert toch niemand om het beste uit zichzelf te halen. Een van de vaders wilde zelfs zo ver gaan dat hij een dergelijke winnaarsmentaliteit niet vond passen bij de normen en waarden die hij zijn zoon in het leven wilde meegeven. Alsof winnen iets vies is en niet op het sportveld thuishoort.
Om zijn argument kracht bij te zetten stelde deze vader ook nog eens dat zijn zoon contributie betaalt en dus net zo veel recht heeft op speeltijd als iedere andere speler. Een bijzondere kijk op de zaak. Wij dachten dat het betalen van contributie vooral bedoeld was om het voetballen mogelijk te maken door het aanbieden van faciliteiten als kleedkamers met warme douches, het lidmaatschap van de KNVB, fatsoenlijke ballen, bespeelbare velden, gediplomeerde trainers en een kantine. En dat het recht op speeltijd vooral door de speler zelf afgedwongen moest worden op de trainingen en tijdens wedstrijden.
Wij vroegen ons af of deze vader dit argument ook gebruikt zou hebben als zijn zoon in een van de selectie-elftallen zou hebben gezeten. Waarschijnlijk niet. Want zowel de trainer als coach van de C-selectie hadden hem vierkant in zijn gezicht uitgelachen. Het hele idee achter het spelen van competitiewedstrijden is nu eenmaal het meten van elkaars krachten om te kijken wie het sterkste of het snelste is. Dan stel je natuurlijk, ongeacht het niveau, de beste, de meest gemotiveerde, de meest fitte en de meest technisch begaafde spelers op. Dat doet de tegenstander per slot van rekening ook.
Dat een lager elftal niet prestatief zou mogen zijn is natuurlijk onzin. De hele wereld is prestatief en waarom moet de C4 daarop een uitzondering zijn. Goede voetballers laten een team en andere spelers beter spelen en dus is het in het belang van het team dat zij wat langer in het veld staan dan anderen. Ouders die vanuit het oogpunt van gelijkheid het team met een grauwe Hollandse saus van nivellering willen overgieten, moeten voor hun kinderen maar op zoek naar een andere hobby. Eentje zonder competitie-element. Voetbal is geen bezigheidstherapie zonder winstoogmerk. Je moet er wel wat voor doen! En niet alleen de contributie betalen.