Wat kan Kysia Hekster verrukkelijk kijken als ze het over ons koningshuis heeft. Die geloken ogen, dat glansje over de majesteitelijke pupillen. Beautiful Agony voor alle leeftijden.
Het is niet de extase van het godsbesef, het verheffende weten dat HIJ bestaat, noch de geilheid van de hete boerenmeisjes met de opgetrokken rokken, uit het Tiroler of Zuid-Russische genre.
Het is de heetheid van het geloof in het hogere op aarde. En de warmte die onzichtbaar op je af straalt. Als een kacheltje dat oranje opgloeit en je prinsessenhandjes doen tintelen.
De convictie van een volksprinsesje dat, al is het in de uiterste periferie, getrouw onderdeel mag zijn van de kringen, de Magische Hoogheid. Het sprookje van “De Kroon”, de betovering van “De Jurk”, de magie van “Het Interview”, de jubel van “Het Defilé”. Zoals Juliana al deed, maar dan anders. Moderner, beter.
Het is het opwindende onbevlekte, gereserveerd voor ten hemel gestorte burgerjoffers… mejuffrouw Hooghiemstra, Laurentien Brinkhorst, Mabel Los. Het ingestraalde sacrale. Waardoor ze plots anders gaan praten. Aangeraakt door het hoogste. Alsof een donzen duifje hun keeltjes is binnengevlogen. En hun maagdelijkheid is herwonnen.
Alsof het spreken of het schrijven over de familie de Ranitz, de familie Roëll, de familie van Oranje Nassau of hoe ze mogen heten, ook meisjes van eenvoudige komaf, verheft tot de dynastie van wie zij de adem hebben geademd, de stem hebben gehoord, de witte wijn hebben genipt, de Holtkamp bitterballen hebben geproefd.
Je zal Kysia nooit op sacrale toon horen spreken over de stalen hekken van een ton, de sprookjestuin van Maxima die best wat extra’s mag kosten, de speedboat met de 4 motoren, het huis in SS enclave Bariloche, de miljarden belangen in de Koninklijke, de innige vriendschap met sjeiks die misschien wel stiekem moslimfundamentalisten financieren, de oude schoonvader in Buen0s Aires aan wiens handen iets kleeft, dat er maar niet af te wassen is.
Je hoort haar niet over die vermaledijde groet tijdens het huwelijk van Juliana, het SA lied dat werd gezongen. Stoute Benno’s lidmaatschap van de Reiter SS.
En Kysia zwijgt maar liever over de mort civile op Edwin de Roy van Zuydewijn, het lastpak dat zojuist zijn zoveelste zaak won tegen de prinsjes, de prinsesjes, hun hooggeplaatste lakeien. De geslepen knipmessen die niet zo houden van burgerjongens die niet buigen.
Zoiets brengen op het NOS Journaal zou het sprookje maar verpesten voor de onderdanen. Als hondenpoep op goudbrokaat.
Pas je glazen muiltjes Kysia. Het is bijna middernacht. Ik ben bang dat ze niet passen. Als je je tranen hebt gedroogd, kun je altijd nog journaliste worden.