De 16 jaar oude Anthony stak afgelopen vrijdag zijn 15-jarige medescholier Wesley dood op het schoolplein na een ruzie. Natuurlijk heeft iedereen daar een mening over en in eerste instantie speelt het klassieke stuk van dader en slachtoffer zich af. Focus is daarbij uiteraard op het slachtoffer en diens nabestaanden en eigenlijk totaal niet op de dader en zijn direct betrokkenen. Terwijl zij ook heel veel begeleiding nodig hebben. Er is wel slachtofferhulp, maar daderhulp bestaat niet. Zelfs niet voor mensen die in het verkeer per ongeluk een aanrijding veroorzaken. Pas later gaat de aandacht naar de dader. En dan vooral om te straffen en er achter te komen wat hem mankeert. Beter vraag je je af wat iemand zover brengt. Waarmee ik het absoluut niet goed wil praten, hè. Het is afschuwelijk wat er is gebeurd. Meestal is het echter niet zo helder als het op het eerste gezicht lijkt en van de doden niets dan goeds kan natuurlijk niet waar zijn. Iedereen vindt zijn eigen kind geweldig, maar het zijn allemaal mensen, met ook hun minder fraaie kanten. Het volgende stuk is dan ook geen excuus, maar het plaatst wel dingen in perspectief.
Anthony is een buitenbeentje. Een stille, emotionele jongen, die al diverse suïcide pogingen ondernam. De reden hiervan was pesten. Na diverse andere scholen, waar hij ook gepest werd, komt hij uiteindelijk terecht op het Corbulo College. Volgens zijn vrienden wordt hij hier al jaren gepest, onder andere door Wesley. Twee weken geleden werd Anthony opgewacht door een groep jongens na zijn werk. Sinds die tijd was hij erg bang. Toen kreeg hij een mes aangeboden door een andere 16-jarige jongen. De vrienden van Anthony geven aan dat de school op de hoogte was van het pesten, fysiek geweld en de bedreigingen aan het adres van Anthony. Zijn moeder zou regelmatig de aandacht van de school gevraagd hebben voor de situatie, maar tevergeefs.
Niet alleen Wesley en zijn nabestaanden zijn slachtoffer geworden van deze trieste gebeurtenis. Anthony wacht een straf en niet alleen een opgelegd door de rechtbank. De emotionele gevolgen zijn natuurlijk ook niet te overzien. Zijn direct betrokkenen hebben hier natuurlijk ook vreselijk onder te lijden. Er zijn alleen slachtoffers. Weer van pesten en de gevolgen hiervan. Wanneer gaan scholen zich nu eens werkelijk verantwoordelijk voelen voor het welbevinden van hun scholieren?
De bron is niet de school, de bron ligt thuis… Een papa en een mama. Wanneer gaan zij het begrijpen en kinderen weer opvoeden?
Heel herkenbaar dit gepest. Mijn dochter die nu 22 jaar is, zat nog op de basisschool de Ichtus in Monster en werd structureel gepest. Mijn vrouw en ik hebben vele malen aangegeven dat zij gepest werd, we gaven zelfs de namen van die kutjochies. Dit waren gewoon nederlandse jochies, kennelijk hebben we hier niet genoeg allochtonen, houden zo. Op een dag, ik had dienst op de tram in Den Haag, belde mijn vrouw mij op dat het weer zover was. Mijn chef liet mij aflossen en ik scheurde op de motor naar Monster. Om kort te gaan, ik heb haar en dr zusje van school gehaald en naar de openbare school gebracht. Degene die al die tijd gepest werd is helemaal opgeknapt, dankzij de goede zorgen van juf vd Water. Jammer dat het bij deze jongen niet gelukt is, diep in mijn hart begrijp ik het wel. In mijn gedachten ben ik met mijn hart bij de “dader.”
Op een gegeven moment loopt je emmer gewoon over..
Pesters, zijn hufters, die hun eigen minderwaardigheidscomplex, proberen te verbergen. Dit soort tuig, moeten ze keihard afstraffen. Nu was de dode, natuurlijk weer een geweldige lieve en zachtaardige knul.
Als nu al die andere lieve knulletjes stoppen met pesten, dan vallen er misschien in de toekomst geen doden meer op school.
Vreselijk dat pesten!!
Pesten is gevaarlijker dan vuurwerk afsteken…