Adolf Hitler was een crystal meth junk

Die Hitler. Altijd goed voor een BIG SMILE! BIG SMILE! glimlach. Is het niet vanwege de hilarische memes die rond gaan, dan wel vanwege de stuip waar de hele wereld nog steeds in schiet als je maar slechts de woorden “Mein Kampf” hardop uitspreekt. En nu blijkt hij ook nog aan de crystal meth gezeten te hebben. Het zou wel een en ander verklaren natuurlijk. De urenlange tirades, de megalomane innovatiedrift, de bizarre overbevolkingsoplossingsgerichtheid. Dat doe je niet op een paracetamolletje hoor.

Hitler aan de meth. Wauw. Volgens Times of Israel bediende een arts de Führer dagelijks van (onder andere) downers als verdovende slaapmiddelen en pijnstillers maar ook uppers voor wanneer de Führer té ver van het padje was. Dit alles aangevuld met testosteron-injecties die stierensperma (yo!) en hart- en leverextracten bevatten, naast neus- en oogdruppels met cocaïne en zelfs genitale ontstekingsremmers. Leiderschap gaat je niet in de koude kleren zitten namelijk.

Dit alles wordt opgetekend door Hitlers persoonlijke pusher, Dokter Morell, die volgens zijn dagboeken registreerde dat gedurende de oorlog, Hitlers symptomen van Parkinson steeds zichtbaarder werden. Het trillen van zijn linkerhand breidde zich in rap tempo uit naar zijn gehele linker lichaamshelft, met alle spastische bewegingen vandien. Hitler at en sliep soms dagen achter elkaar niet en de vegetariër kreeg al niet bepaald alle bouwstoffen binnen die een beetje wereldleider wel nodig heeft om zijn rijk uit te breiden.

Dokter Morell is tot het einde van de oorlog Hitlers vertrouweling gebleven, ondanks de argwaan en haat vanuit de nazitop jegens zijn persoon. Morell had de uiterlijke kenmerken van een jood en was niet bepaald schoon op zichzelf. Grote vraag blijft: hoe tof had de wereld er uit gezien als ze in die tijd LSD of MDMA tot hun beschikking hadden gehad?