We bouwen dammen en dijken tegen het oprukkende water en ontwerpen waarschuwingssystemen voor het vroegtijdig signaleren van aardbevingen, bosbranden, tornado’s, orkanen, vulkanen, tsunami’s en wat al niet meer. Wij wanen ons veilig in onze eigen maakbare wereld. Waar wij met behulp van door ons bedachte apparaten en bouwwerken de elementen hebben getemd. Nou ja, bijna dan. Ondanks al deze technische hoogstandjes is er één oerkracht die ons keer op keer te slim af is. Die sterker is dan al onze uitvindingen bij elkaar: Moeder Natuur.
Een fikse sneeuwbui in Nepal of een alles verschroeiende droogte in Sao Paulo. Er valt nauwelijks iets tegen te beginnen. Deze week dreigde voor de kust van de Canadese provincie Brits-Columbia een milieuramp van formaat. Met dank aan een storm met golven van wel vijf meter hoog. Een Russisch schip gevuld met 298 containers vol met chemische stoffen kwam door het zware weer in moeilijkheden. Gelukkig dreef het schip van de kust weg, maar volgens de autoriteiten was er een behoorlijke kans dat het alsnog ergens vastliep en verging. Naast de chemicaliën was er vierhonderd ton olie en vijftig ton diesel aan boord. Wij moeten er niet aan denken als dat allemaal in zee terecht was gekomen. Inmiddels lijkt de ramp afgewend en is het wachten op het volgende incident.
Nog een wonder dat er niet veel meer van dit soort ongelukken gebeuren, gezien de enorme hoeveelheid schepen, vliegtuigen en vrachtauto’s die dagelijks door weer en wind onderweg zijn met de meest gevaarlijke en levensbedreigende stoffen aan boord. En wij maar denken dat wij alles onder controle hebben en lekker beschut en beschermd kunnen leven achter onze kunstmatig opgehoogde duinen, waar satellieten, drones, camera’s en signaleringssystemen alles en iedereen in de gaten houden. Een natuurramp voorkomen wij er echter niet mee. De mens wikt, de natuur beschikt. Dat is al eeuwen zo.
Het is dat wij niet gelovig zijn, maar anders zouden wij in al dit natuurgeweld de zeven bijbels plagen kunnen zien. Wij vrezen dat door de klimaatverandering het einde ervan nog lang niet in zicht is. Dus wen er vast maar aan. Of zoals weerman Peter Timofeeff in 2003 al zei: het regent vaker en harder. Een beetje meer respect voor Moeder Natuur kan daarom geen kwaad.
“Golven van wel 5 meter hoog”… pfffff, die zijn anders op onze noordzee met een klein beetje wind al heel normaal. De schrijvers (sters) bij MWNW komen kennelijk niet verder dan de Loosdrechtse plassen. En dan wel 400 ton olie aan boord, dat heeft een beetje binnenvaartschip in Nederland ook. Nou, god god wat spannend….. 😉
Haha. Was inderdaad ook precies mijn reactie.
400 ton stookolie verhoudt zich qua hoeveelheid tot de Atlantische Oceaan als een vingerhoedje tot de Noordzee.
http://klimaatgek.nl/wordpress/meer-natuurrampen/
Wij zijn niet de Lul , het is toch ook onze eigen schuld, hadden we maar respect moeten tonen voor moeder natuur, nu vecht ze terug
de mens is het slechtste wat de wereld kon overkomen, vernietigend, oorlog voerend, en uitbuitend, hopenlijk zal de wereld overleven en hopenlijk zonder mensen.