De kogel is door de kerk. Na jarenlang getouwtrek oordeelde de Raad van State gisteren dat de omstreden Hedwigepolder onder water gezet mag worden. Voor de meeste Zeeuwen is dit een gruwel. De watersnoodramp van 1953 ligt nog vers in het geheugen en waarom land teruggeven dat zo moeizaam op het woeste water is veroverd. Gekkenwerk. Zelfs de Nederlandse politiek kwam er niet altijd uit. Karla Peijs (CDA) pleitte als minister voor ontpoldering, maar was later als commissaris van de koningin (ja, toen was Beatrix er nog) opeens een fervent tegenstander. Nu is het dan eindelijk zo ver.
De Belgen zijn blij met deze beslissing. Hun geduld begon al aardig op te raken. De ontpoldering maakt deel uit van het omvangrijke Sigmaplan, bedoeld om een veilig, natuurlijk en economisch aantrekkelijk Scheldegebied te creëren na de rampzalige stormvloed in 1976, die grote delen van Oost-Vlaanderen deed overstromen. De Hedwigepolder komt nu onder invloed van eb en vloed te staan en er zal zich in het ondiepe water 295 hectare nieuwe natuur ontwikkelen. Dat is ten minste de bedoeling.
Flauwekul zegt de eigenaar van het gebied, Gery de Cloedt. Volgens hem slibt de polder snel dicht en is het niet meer dan een drassige modderpoel in plaats van een natuurgebied. Aangezien tegen een uitspraak van de Raad van State geen beroep meer mogelijk is, zoekt De Cloedt zijn heil bij het Europees Hof van de Rechten van de Mens. Om te kijken of de procedures wel goed gevolgd zijn. Zo kan hij de zaak nog wel twee jaar rekken schat hij in.
In 2019 zet de provincie Zeeland in opdracht van het Rijk de polder voorgoed onder water. Al is het gezien de geschiedenis van het stukje land, of zee zo u wilt, niet uitgesloten dat het ooit weer wordt ingepolderd. De geschiedenis herhaalt zich. Altijd.
Wij zijn kennelijk knettergek.
Nou ja….wij? Wel de kneuzen die we kiezen, dus ja. je hebt gelijk. Wij zijn knettergek.