Het einde van het jaar nadert, het is de tijd waarin we extra lief zijn voor elkaar, even rekening houden met elkaar en zelfs staakt-het-vuren hebben in oorlogsgebieden. Kerst heeft iets magisch en dit doet het met mensen. Dat is mooi en ik juich het toe. Jammer vind ik wel dat we het de rest van het jaar dan weer niet doen, maar dat is een ander onderwerp.
Waar ik het nu over wil hebben is de goede doelen, want die horen ook een beetje bij het einde van het jaar, onder andere Serious Request. Steeds vaker hoor ik mensen zeggen: ‘eigen volk eerst’, ‘in Nederland hebben we ook crisis’ of ‘hier is ook veel armoede hoor’ . En juist dit laatste wil ik het eens over hebben. Want die goede doelen, er even vanuit gaand dat het meeste geld ook terecht komt waar het moet, die gaan wel even over iets anders dan over de armoede die wij in Nederland kennen.
Ik zal niet zeggen dat mensen het hier niet slecht kunnen hebben en ik leef zelf met twee kinderen net boven bijstandsniveau, dus weet waar ik over praat. Het is afschuwelijk het iedere maand net wel of net niet te redden natuurlijk. Maar het gaat niet over het hebben van schoon drinkwater of geen dak boven je hoofd. En natuurlijk willen we graag allemaal meedoen met sporten en vakantie en gun je je kinderen het allerbeste en is het heel naar als je dat niet kunt, maar er is hier geen oorlog, geen dagelijkse doodsangst. Wat mij betreft blijft het belangrijk te relativeren. Bovendien is het geen wedstrijdje over wie het het slechtst heeft. Ik weet dat er mensen zijn die keurig hun rekeningen betalen en amper kunnen eten, maar er zijn er ook die hun kinderen op te kleine, kapotte schoenen laten lopen, hun verwarming in de winter niet aan doen, omdat ze zeggen het niet te kunnen betalen en vervolgens wel in de zomer drie weken in een all-inclusive resort in Turkije verblijven. ‘daar sparen we het hele jaar voor’. Een waargebeurd verhaal, het voorgaande. Soms maken we dus bizarre keuzes hoe we ons geld besteden. Maar in andere landen sterven mensen omdat de voorzieningen er niet naar zijn en ik denk dat we ons heel goed mogen realiseren dat armoede in ons land nog steeds betekent dat er schoon drinkwater uit de kraan komt.
Armoede in Nederland lijkt zo bijna een luxe-probleem.
Bedankt Sabine, je hebt mij ook de andere kant laten zien. Ik kan nog wat verdienen naast mijn pensioen, maar blijf me ten alle tijden bewust van de armoede in de wereld. Eerlijk gezegd na de Filipijnen en het feit dat er na een jaar veel geld aan de strijkstok was blijven hangen, geef ik niets meer. 100 Euro was voor mij ook heeeeel veeeeel geld. Dat doet zo een pijn in mijn goed hart.