De financieringswinkel van Mark en Angela

Angela en Mark hadden een winkel waarin ze allerhande spullen aan hun klanten verkochten. Op een dag kwamen er een aantal nieuwe klanten binnen. Angela en Mark stelden zich netjes voor, net als de nieuwe klanten. De nieuwe klanten heetten, Kostas, Silvio, José en José. Angela en Mark zagen een mooie kans om hun omzet met deze koopgrage klanten te vergroten en boden deze mensen een vaste klantenkaart met bijbehorende mogelijkheid tot kopen op rekening aan, ondanks dat ze niet wisten hoe kredietwaardig deze klanten waren. Dit vaste klantensysteem was via hun eigen  financieringsbedrijf geregeld. Deze  zou de uitgaven van de klanten voorschieten en de gemaakte schulden later weer innen.

Zo gezegd zo gedaan. De nieuwe klanten kochten gretig en lieten de kosten door Angela en Mark op hun rekening zetten. De omzet van de winkel werd groter. Elke maand zagen Angela en Mark de schulden van hun nieuwe klanten groter en groter worden. Dit was natuurlijk geen probleem, de rente werd netjes betaald en het geld stroomde via de winkel binnen.  Waarom een lucratieve handel opgeven als je er nog goed aan verdiend. De accountant waarschuwde wel voor de risico’s, maar die hielden ze wel met een paar loze beloften zoet.

Op een middag stond Kostas in de winkel een beetje zenuwachtig te doen. Angela vroeg wat er was en Kostas legde uit dat zijn inkomsten in het komend jaar minder zouden worden en dat hij zich zorgen maakte over de uitstaande rekening bij Angela en Mark. Angela maakte zich nu ook zorgen en vroeg de accountant te inventariseren hoeveel schuld haar vier nieuwe klanten open hadden staan. De winkel draaide immers ook wat minder dus moest er op centen worden gepast. De accountant kwam een paar dagen met zijn bevindingen door. De vier nieuwe klanten hadden dusdanig veel schuld opgebouwd dat een flinke kas-injectie vanuit de winkel nodig was om het financieringsbedrijf overeind te houden. Dit was een groot probleem omdat de pensioenreserve van Angela en Mark volledig in het financiële bedrijf in die kas-injectie zou gaan zitten.  De schuld van alleen Kostas zouden ze nog wel kunnen dragen, echter de schulden van alle vier de klanten zou beide bedrijven in grote problemen brengen.

Angela en Mark besloten dat Kostas al zijn schulden zou moeten afbetalen.Ze wilden hem wel tegemoet komen.  Ze deden het voorstel om een deel van de schuld aan de financiële dienstverlener om te zetten naar een schuld aan de winkel. Ze eisten wel dat Kostas dit nieuwe krediet en de overgebleven oude schulden terug zou betalen. Ze wilden hem wel tegemoet komen. Ze deden het voorstel om een deel van de schuld aan de financiële dienstverlener om te zetten naar een schuld aan de winkel. Ze eisten wel dat Kostas dit nieuwe krediet en de overgebleven oude schulden terug zou betalen.

Ze stelden hierom een bewindvoerder bij hem aan, die al Kostas zijn spullen begon te verkopen en Kostas op een klein wekelijks budget zette. Kostas vond dit zeer oneerlijk omdat Mark en Angela al die jaren goed verdiend hadden in hun winkel aan zijn schulden. Hij vond dat hij in zijn eentje moest bloeden voor een spelletje waar Angela en Mark willens en wetens hadden meegedaan. De rente die Kostas moest betalen over zijn schulden was zo hoog dat hij niets overhield om zijn schulden af te lossen. Sterker nog, hij moest nieuwe schulden aangaan bij Angela en Mark om de rente op de oude schulden te betalen. Hij kwam alleen maar dieper in de ellende te zitten in plaats van het beter te krijgen. Kostas stelde Angela en Mark voor opnieuw over zijn situatie te onderhandelen omdat op het manier niet verder kon en hij vond dat hij op deze manier werd vernederd door Angela en Mark omdat hij niets meer over zijn eigen leven te zeggen had.

En hoe het verhaaltje afloopt? Dat weten we over een paar maanden….